Odcinek 16:

Dedykacja dla: Katherine Kaulitz!

*********

  Stałam na scenie i ustawiałam stojak na mikrofon. Dzisiaj miałam wykonać wolną, spokojną piosenkę i byłam z tego zadowolona. Nie miałam siły na wesołe i głośne granie, zresztą nie potrafiłabym w obecnym stanie wykrzesać z siebie choć trochę optymizmu.

     Razem z DJ szybko wybraliśmy utwór, a ja zaczęłam go ćwiczyć. Po kilku godzinach piosenka była perfekcyjnie doszlifowana i mogłam z czystym sumieniem czekać na przyjście tłumu.

     Jako pierwsza zjawiła się Aria, która przyniosła mi zeszyty ze szkoły. Mimo, że nie było mnie kilka dni, całkiem sporo się tego uzbierało. Chyba faktycznie nie mają co robić na zajęciach, tylko dyktować zadania.  Rany…

     Siedziałyśmy razem przy barze i wymieniałyśmy najnowszymi faktami z życia, podczas gdy ludzie zaczynali się schodzić. Koło godziny 7 cały klub był wypełniony, tańczącymi parami, bar okupywany był przez chłopaków, a stoliki przez romantyków i singli. My same świetnie się bawiłyśmy, a ja zamawiałam drink za drinkiem. Miałam ochotę się dzisiaj upić.

- Taylor, przystopuj trochę… - rzuciła Aria zabierając z mojej dłoni drinka i stawiając obok siebie- Za chwilę wychodzisz na scenę… Chcesz się tam chwiać i fałszować?

     Miała rację. Musiałam na razie przystopować. Zaśpiewam piosenkę i będę mogła się upić. Tak… To był świetny pomysł.

- A tak na marginesie, co się stało? Nigdy tyle nie piłaś, obie wiemy, ze masz słabą głowę…- Dorzuciła po chwili nastolatka.

- Sean mnie zdradził- Powiedziałam nie owijając w bawełnę. I tak Aria by się o wszystkim dowiedziała. W tak małej miejscowości nic nie ukryje się na długo. - Zrobił dziecko Rollindzie. Przez dwa dni leżałam w łóżku nie chcąc nikogo widzieć, aż w końcu wyciągnął mnie Bill. Potem pocałował mnie w czoło, tata to zobaczył i zakazał mi się spotykać z Kaulitzem… Wydarłam się dzisiaj na niego, powiedziałam, ze nie jest moim ojcem i takie tam…- Szok na twarzy koleżanki dał mi do zrozumienia, że pomimo tego, iż nie mówiłam do końca zrozumiale i w pełni gramatycznie, to i tak największy sens dotarł do Arii.

-Ale… Jak to… Sean zrobił dziecko Rollindzie?!- Wykrzyczała, a ja z ponurą miną skinęłam głową. Chwilę później wstałam i skierowałam się w stronę sceny. DJ właśnie zaczynał puszczać piosenkę, którą wykonywałam.

     Nadal byłam trzeźwa. Wiedziałam co się dzieje wokół mnie, jakie są słowa utworu. Potrafiłam nieźle grać. Nikt nie kapnie się, że jestem po kilku drinkach.

     Usiadłam na stołku i chwyciłam mikrofon. Czułam jak wszyscy obecni wpatrują się we mnie, a ja delikatnie się uśmiechnęłam. W oddali widziałam Lisę, która uniosła swoje kciuki wysoko w powietrze. Uśmiechnęłam się jeszcze szerzej.

     Pierwsze tony muzyki dotarły do mnie a ja zaczęłam śpiewać.  Widziałam jak tańczący wokół mnie ludzie przystają i wpatrują się we mnie. Ta piosenka była spokojna i zarazem smutna. Podejrzewałam, że będą takie reakcje.

     W połowie piosenki poczułam jak coś spływa mi po policzku. Z chwilowym opóźnieniem zdałam sobie sprawę z tego, że płaczę. I nie tylko ja. Niektóre dziewczyny z publiczności również wycierały łzy. Ta piosenka wzbudza ogromne emocje, a mnie dodatkowo przed oczami stanął Sean. Widziałam go, kiedy się uśmiechał, kiedy patrzył na mnie jakbym była jego najcenniejszym skarbem… Nie mogłam uwierzyć, że mógł mnie tak potraktować…

     Piosenka skończyła się za szybko według mnie. Pierwszy raz przy jakimkolwiek utworze wzruszyłam się na tyle, żeby zacząć płakać. Publiczność wiwatowała, kiedy schodziłam ze sceny. Teraz miałam drogę wolną do upicia się.

     Na szczęście Arii nie było przy barze. Musiała wyjść, albo jest gdzieś w tłumie. Tym lepiej dla mnie. Nikt nie będzie mnie hamował.

     Zamawiałam jeden drink za drugim i wkrótce przestałam je liczyć. W głowie niemiłosiernie mi szumiało, ale mimo to ja nadal piłam.

- Zły dzień?- Zapytał Patrick, mój kolega z klasy i barman, który mnie teraz obsługiwał.

- Złe życie- Poprawiłam go wypijając kolejny drink- Daj coś mocniejszego. Przy tym nie idzie się upić.

     Chłopak w milczeniu postawił obok mnie wino i kieliszek. No tak… Jak chcesz się szybko upić- pij wino. Złota zasada chłopaków. Nalałam jeden kieliszek, potem drugi, trzeci, czwarty…

- Może chcesz pogadać? – Odezwał się Patrick- Nie warto topić smutki w alkoholu, mówię ci.

- A co możesz mi doradzić?- Powiedziałam głosem, który wskazywał na stan upojenia alkoholowego.- Sean mnie zdradził… Ojciec zabrania spotykać się z nowym chłopakiem pomimo tego, że on jest moim przyjacielem i dzisiaj się z nim pokłóciłam… Beznadziejne życie.- Warknęłam nalewając ostatni kieliszek wina. Ile ja już dzisiaj wypiłam?!

     Popchnęłam pustą butelkę w stronę Patricka i wygrzebałam jakieś pieniądze. Nawet nie chce liczyć ile mnie to kosztuje…

- Na koszt firmy- Rzucił Patrick- Każdy musi się kiedyś odstresować.

     Skinęłam głową. Jeden jedyny facet, który mnie rozumie.

-Taylor!- Usłyszałam czyiś krzyk i zaraz obok mnie zjawił się Sean. – Wszędzie cię szukałem. Przegapiłem twój występ, przepraszam.- Powiedział nachylając się do mnie. Odsunęłam się od niego, jednak on zrobił to pierwszy.- Czy ty piłaś?

-A co cię to obchodzi?- Warknęłam w jego stronę i niebezpiecznie się zachwiałam. Wiedziałam, że Sean nie tolerował alkoholu. Wypić można było, ale nie żeby się upić.

- Jasna cholera, Taylor! Ty się upiłaś!!- Krzyknął chwytając mnie za ręce. Próbowałam mu się wyrwać, ale nie mogłam. Wszystko wokół mnie niebezpiecznie się kręciło. Czułam jak ktoś mnie gdzieś ciągnie, ale nie widziałam kto to był, ani gdzie. Dopiero świeży powiew powietrza obudził mnie na tyle, żebym mogła zebrać myśli.

     Byłam na plaży z… Seanem. Cholera.

- Zostaw mnie- Powiedziałam wyrywając mu rękę. Chłopak spojrzał na mnie zaskoczony.

-Taylor, kochanie co się z tobą dzieje? Ostatnio jesteś jakaś taka… inna…- Rzucił zbliżając się do mnie. Zrobiłam kilka kroków do tyłu.

- Nie nazywaj mnie tak! – Krzyknęłam w jego stronę. Zatrzymał się- Nie jestem twoim kochaniem! Nazywaj sobie tak Rollindę idealnie do siebie pasujecie…- Widziałam jak zbladł. Wykorzystałam to- Myślałeś, ze się nie dowiem? Myślałeś, ze was nie zobaczę? Doskonale wiem co robisz! I na dodatek zrobiłeś jej dziecko! Jestem idiotą, chamem, debilem…- Zaczęłam go wyzywać. Na jego twarzy pojawiał się stopniowo gniew. W normalnych warunkach zaczęłabym się go bać, ale teraz w moich żyłach płynął sam alkohol. – Idź sobie do niej, a mnie daj święty spokój! Nie chce cię widzieć rozumiesz?! Z nami koniec!- Wykrzyczałam i odwróciłam się. Zaczęłam odchodzić od niego, kiedy poczułam jak ktoś mocno mnie chwyta za rękę i szarpie w swoją stronę. Odwróciłam się i zobaczyłam wściekłego Seana.

- O nie moja droga…- Wysyczał- Tak łatwo mnie się nie pozbędziesz…- Warknął szarpiąc mną.- Najpierw zapłacisz za to co powiedziałaś.

     Wymierzył mi siarczysty policzek. Krzyknęłam, bardziej z zaskoczenia niż z bólu. Czy mój były chłopak właśnie mnie uderzył?!

     Chłopak zamachnął się kolejny raz, tym razem uderzając mnie w drugi policzek. Wkurzona odepchnęłam go i zaczęłam biec. Alkohol momentalnie wyparował mi z głowy. Teraz myślałam tylko o tym, żeby mu uciec. Jak najszybciej.

-Wracaj, ty suko!- Usłyszałam za sobą i przyśpieszyłam. Wszyscy byli w klubie, więc nie miałam gdzie się schować… Oprócz domu taty.

     Dzisiaj mieli mieć jakieś zebranie z Jury, coś obiło mi się o uszy poprzedniego dnia. Więc wszyscy powinni tam być…

     Skierowałam się w stronę domu taty, czując jak Sean biegnie za mną. Bałam się, że mnie dogoni i coś mi zrobi zanim dobiegnę do domu...

     Z oddali widziałam zapalone światła w willi. Już byłam blisko, jeszcze kilka kroków i będę na schodach…

     Nagły spadający na mnie ciężar zwalił mnie z nóg. Padłam na plecy a nad sobą zobaczyłam twarz byłego chłopaka. Zaczęłam krzyczeć.

- Zamknij się zdziro!- Warknął zatykając mi usta i waląc drugą dłonią w policzek. Łzy zaczęły spływać po obolałej twarzy, ale resztkami sił ugryzłam dłoń przyciskającą mi usta. Podziałało. Zabrał dłoń.

-BIIIIL!!!- Wrzasnęłam najgłośniej jak umiałam- TATO!!! POMOCY!!!

     Chłopak ponownie zasłonił mi usta przeklinając pod nosem. Błagam, niech mnie ktoś usłyszy….

**********

Bill:

     Pocierałem zmęczone oczy. Miałem ochotę położyć się do łóżka i zasnąć. Przeklęty Dieter! Że też teraz zachciało mu się zorganizować zebranie…

     Nagle każdy z nas podniósł głowę. Czyżbym usłyszał czyiś krzyk?

-Co to było?- Zapytał Tom poruszając się niespokojnie. On tak samo jak ja chciał już stąd wyjść.

-Pewnie jakiś ptak- Mruknął Dieter.

     Jednak po chwili byłem pewien, ze to nie było żadne zwierze.

-BIIIIL!!!- Usłyszałem i znieruchomiałem… Ten głos… To chyba…- TATO!!! POMOCY!!!

-Taylor!!!- Krzyknąłem razem z Dieterem i zerwałem się z kanapy. Podbiegłem do drzwi i szeroko je otworzyłem. Zobaczyłem leżącą Taylor, a na niej Seana. Podnosił rękę, żeby ją spoliczkować.

-Zostaw ją!- Warknąłem i rzuciłem się na chłopaka. Ściągnąłem go z nastolatki, która cicho szlochała. To jeszcze bardziej mnie zdenerwowało. Obok siebie zobaczyłem Toma, który chwycił chłopaka za ręce i je przytrzymał.

-Idź do niej. Ona cię teraz najbardziej potrzebuje….- Powiedział mój brat i ścisnął nadgarstki Seana. Z oddali już biegli ochroniarze.

     Podbiegłem do Tay. Leżała na piasku i płakała. Powoli i delikatnie ją podniosłem. Chwyciła mnie mocno i przywarła do mojej koszulki. Objąłem ją.

-Ciii- Szepnąłem do jej ucha- Już wszystko dobrze. Nikt ci już nic nie zrobi…- Jej szloch stał się jeszcze donośniejszy. Zacząłem ją powoli kołysać w przód i w tył i śpiewać cicho jedną z naszych piosenek. Podziałało. Zaczynała się uspokajać.

*************** 

Dieter:

     Obserwowałem to wszystko z szczytu schodów. Bill rzucił się na Seana, a zaraz za nim pobiegł Tom. Starszy Kaulitz zajął się chłopakiem, natomiast blondyn podbiegł do Tay. Nie zdążyłem nawet zejść ze schodów, a moja córka już była w objęciach chłopaka.  Z daleka było widać, że oboje coś czują do siebie. Może jednak zbyt surowo potraktowałem Billa?

     Jego oczy były pełne troski, gdy wpatrywał się w nastolatkę. Troski, czułości i… miłości.

     Zamknąłem oczy i westchnąłem cicho. Niech będzie. Jeżeli chcą być razem, nie będę im w tym przeszkadzał.

-Bill- Zawołałem- Wnieś ją do środka.- Chłopak skinął głową i wziął Taylor na ręce. Dziewczyna cicho jęknęła, ale blondyn coś szepnął jej na ucho. Przywarła do niego jeszcze mocniej.

     Gdy zniknęli w środku zszedłem na piasek i podszedłem do ochroniarzy, którzy trzymali wyrywającego się Seana. Zerknąłem na niego.

- Zabierzcie go na policję. Już oni się nim zajmą…- Warknąłem i odwróciłem się. Pora zobaczyć, jakie obrażenia ma Taylor….

***********

P.S. Jeżeli znajdziecie jakieś błędy, to śmiało- piszcie w komentarzach ;)
P.S.2 Nadrabiam czytanie innych blogów, więc niedługo pojawią się moje komentarze :P